بسم الله الرحمن الرحیم
ای مردمان کوفی صفت! چه یاری و اجابتی؟!
آفرین بر شما!
وقتی تیغ بر گلویش کشیدند، در پستوی خانههاتان بودید و اکنون که دیگر نیست بر سر و سینه میزنید! یا اینکه به دروغ میگویید پیادهروی اربعین یعنی همنوا شدن با کاروان بازماندگان امام حسین علیه السلام؛ که اگر راست میگفتید حرفی نبود و برایتان درود باید فرستاد. وقتی حسین علیه السلام دو پایش روی زمین بود و فریاد میزد «هَلْ مِنْ ناصِرٍ یَنْصُرُني» یاریش نکردید. حال که روح و پیکرش دیگر روی زمین نیست، میخواهید یاریش کنید؟! چقدر بی شرمید؟! برای حسین دقیقاً چه میکنید؟ میشود یک پدر آمرزیدهای درست توضیح دهد، برای حسینی که در ملکوت اعلاست، در دنیای أدنی دقیقاً چه میکنید؟ در حالی که امروز کسی هست همرزم او، همانند او و ادامهدهندهی راه او، و از سلالهی او؛ اما در کنجی تنها و بییاور منتظرتان است تا ظهور کند و جهانیان را به پرستش خداوند وادارد. بعد شما با شعار «حبّ حسین یجمعنا» راهپیمایی ملیونی راه میاندازید، در حالی که مهدی علیه السلام را در برابر دشمنانش تنها و بییاور گذاشتهاید.
ای منتظران! مهدی علیه السلام قسم شما را باور کند یا دم خروس را؟! میگویید یاور حسینیم، اما وقتی سالهاست عالمی با تمام توان، تمام نفس و تمام قد ایستاده است -منظورم جناب علامه منصور هاشمی خراسانی است- و فریاد میزند: مهدی را یاری کنید، مهدی را بشناسید و غیر او را به خاطر او وانهید! محلی نمیگذارید و به سویش سنگ و سرگین پرتاب میکنید. از غیظ و غضب میخواهید او را در بند کنید و بکشید. معتقدید پای پیاده به یاری حسین علیه السلام میروید و دعوتش را اجابت میکنید، اما صد نفرتان حاضر نیستید همانجا بایستید و با صدای بلند اعلام کنید: ما از حکومتهای شرق و غرب و حاکمان مسلمان و غیرمسلمان فعلی به خدا و خلیفهاش پناه میبریم و در جستجوی او هستیم. حاضریم مال و جان و فرزند و سلاحمان را در اختیارش بگذاریم تا جهان را برایمان آباد کند. ما از حاکمان و حکومتهایشان، هر چه که باشد و هر که باشند بیزاریم و تنها حکومت خدا و خلیفهاش را میخواهیم. این را نمی گویید و هرگز نگفتید!
وای بر شما دروغگویان! وای! وای از سرنوشتی که در انتظارتان است!
منبع پادکست: برداشتی آزاد از نکتهی «نهیب» نوشتهی «الیاس حکیمی» منتشر شده در پایگاه اطّلاعرسانی دفتر منصور هاشمی خراسانی